Projekt tworzony z Eweliną Zając w ramach działalności tandemu nchbk
[pl]
Antropocentryczne perspektywy, pomimo nieustannej walki środowisk aktywistów, artystów i filozofów, pozostają dominującymi sposobami odnoszenia się do świata. Dychotomia natura-kultura jest powszechnie obowiązującą strukturą poznawczą, obecną zarówno w języku potocznym, w tekstach kultury masowej i wysokiej, jak i w naukach przyrodniczych. Na takim gruncie rodzi się tęsknota do mitycznego stanu jedności z naturą, który sam jest fantazmatycznym obrazem uwarunkowanym tą strukturą.
Seria zdjęć pokazuje wycięte fragmenty natury, wpisane w ludzki horyzont, nadpisane nowymi znaczeniami. Chociaż wydawałoby się, że mogłyby częściowo zaspokajać pragnienie powrotu przynoszą jedynie rozczarowanie, jednocześnie uświadamiając niezdarność/niezręczność prób inkorporowania natury do kultury bez podważenia pierwotnej dychotomii.
Antropocentryczne perspektywy, pomimo nieustannej walki środowisk aktywistów, artystów i filozofów, pozostają dominującymi sposobami odnoszenia się do świata. Dychotomia natura-kultura jest powszechnie obowiązującą strukturą poznawczą, obecną zarówno w języku potocznym, w tekstach kultury masowej i wysokiej, jak i w naukach przyrodniczych. Na takim gruncie rodzi się tęsknota do mitycznego stanu jedności z naturą, który sam jest fantazmatycznym obrazem uwarunkowanym tą strukturą.
Seria zdjęć pokazuje wycięte fragmenty natury, wpisane w ludzki horyzont, nadpisane nowymi znaczeniami. Chociaż wydawałoby się, że mogłyby częściowo zaspokajać pragnienie powrotu przynoszą jedynie rozczarowanie, jednocześnie uświadamiając niezdarność/niezręczność prób inkorporowania natury do kultury bez podważenia pierwotnej dychotomii.